Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1926 r. I C 2009/24
1. Uznanie przez Sądy obu instancji rozsądzającego spory stron wyroku polubownego za nieulegający wykonaniu jest w istocie następstwem stwierdzonej sądownie nieważności tego wyroku, pozbawiającej go mocy i skutku.
2. [N]ieważność [wyroku sądu polubownego – wstawienie własne] (-) pod względem przedmiotowym mogłaby mieć miejsce wtedy jedynie gdyby zakres uprawnień Sądu polubownego wcale nie był określony lub też rozciągnięty ogólnikowo, bez jakichkolwiek bliższych omówień, do wszelkich sporów między stronami.
Data wydania: 30-12-1926 | Sygnatura: I C 2009/24
Zagadnienia kluczowe: uznanie i stwierdzenie wykonalności krajowego wyroku sądu polubownego, wyrok sądu polubownegoid: 20005