id: 20019

1. [W]yrok sądu polubownego, który, według zapisu, ma być ustanowiony w Wiedniu i tam też ma zasiadać, nie byłby w Polsce wykonalny.

2. Nie można powódki zmuszać, by najpierw przeprowadziła bezcelowy spór przed sądem polubownym zagranicą, a potem dopiero wytoczyła ten sam spór przed sądem polskim. Zarzut niewłaściwości tego sądu nie jest zatem uzasadniony.

Orzeczenie Sądu Najwyższego

z dnia 4 września 1929 r.

III R 931/28

Sąd Najwyższy postanowił:

Rekursu nie uwzględnić, albowiem wyrok sądu polubownego, który, według zapisu, ma być ustanowiony w Wiedniu i tam też ma zasiadać, nie byłby w Polsce wykonalny.

Powódce zależy widocznie na uzyskaniu wyroku, który mógłby być wykonany w Polsce, gdzie znajduje się siedziba i majątek pozwanej firmy. Nie można powódki zmuszać, by najpierw przeprowadziła bezcelowy spór przed sądem polubownym zagranicą, a potem dopiero wytoczyła ten sam spór przed sądem polskim. Zarzut niewłaściwości tego sądu nie jest zatem uzasadniony.

Źródło:  OSP 1929 poz. 625