id: 20060

W myśl przepisów art. 501 § 2 i 502 Kpc. wyrok sądu polubownego ma znaczenie orzeczenia sądowego i stoi narówni z wyrokiem sądu państwowego. Ponieważ w myśl przepisu art. 82 § 2 prawa o notarjacie orzeczenia sądowe zastępują skutecznie formę aktu notarjalnego, przeto wyrok sądu polubownego (…) jest ważny i skuteczny, mimo braku formy aktu notarjalnego i nie ubliża porządkowi publicznemu, gdyż został wydany w ramach obowiązujących przepisów prawnych.

Orzeczenie Sądu Najwyższego

z dnia 23 kwietnia 1936 r.

C II 110/36

Z uzasadnienia:

Słuszny przedewszystkiem jest pogląd prawny, wyrażony w zaskarżonym wyroku, że zawarty przez strony zapis na sąd polubowny nie wymagał do swej ważności formy aktu notarjalnego, ponieważ nie stanowił on umowy o przeniesienie prawa własności nieruchomości z powodów na pozwaną, lecz był umową o oddanie pod rozstrzygnięcie sądu polubownego kwestji spornych, powstałych na tle umowy kupna – sprzedaży przez strony zawartej. Ponieważ zapis ten zawarły strony w granicach swej zdolności do samodzielnego zobowiązania się i przepis art. 479 Kpc. nie wymaga do ważności zapisu na sąd polubowny formy aktu notarjalnego, przeto bezpodstawny jest zarzut nieważności zapisu na sąd polubowny (art. 503 § 1 l. 1 Kpc.).

Sąd Najwyższy nie podziela również zajętego przez powodów w skardze kasacyjnej stanowiska prawnego, iż zaskarżony wyrok ubliża porządkowi publicznemu (art. 503 § 1 l. 4 Kpc.), ponieważ sąd polubowny orzekł w sprawie przeniesienia prawa własności nieruchomości z powodów na pozwaną, co sprzeciwia się przepisom art. 82 § 1 prawa o notarjacie, które dla takich aktów prawnych wprowadziły przymus notarjalny. W myśl przepisów art. 501 § 2 i 502 Kpc. wyrok sądu polubownego ma znaczenie orzeczenia sądowego i stoi narówni z wyrokiem sądu państwowego. Ponieważ w myśl przepisu art. 82 § 2 prawa o notarjacie orzeczenia sądowe zastępują skutecznie formę aktu notarjalnego, przeto wyrok sądu polubownego z 19 marca 1934 jest ważny i skuteczny, mimo braku formy aktu notarjalnego i nie ubliża porządkowi publicznemu, gdyż został wydany w ramach obowiązujących przepisów prawnych. Wywody skargi kasacyjnej, że art. 82 § 2 prawa o notarjacie traktuje jedynie o orzeczeniach, wydanych przez sądy powszechne, nie są przekonywujące, ponieważ taka wykładnia nie znajduje uzasadnienia w brzmieniu powyższego przepisu, który mówi o orzeczeniach sądowych wogóle, a takiemi są w myśl przepisów księgi trzeciej Kpc. także orzeczenia sądów polubownych.

Źródło: PPC 1936 r., nr 9