Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 października 1929 r. C 1162/28
id: 20020
[D]ecyzje sądu pierwszej instancji, wydane w przedmiocie wyznaczenia arbitrów i ustalenia treści zapisu, tak uwzględniające żądanie, jak również oddalające je, nie ulegają zaskarżeniu.
Orzeczenie Sądu Najwyższego
z dnia 18 października 1929 r.
C. 1162/28
Zważywszy:
że sąd okręgowy w Mławie decyzją z dnia 16 maja 1927 odmówił wyznaczenia arbitrów i ustalenia treści zapisu na sąd polubowny w sporze między Mieczysławem O. i Władysławem S. a Wacławem P.;
że sąd apelacyjny zaskarżoną decyzją oddalił skargę incydentalną O. i S. na decyzję sądu okręgowego;
że z mocy art. 13701 u. p. c., ustęp ostatni, decyzje sądu pierwszej instancji, wydane w przedmiocie wyznaczenia arbitrów i ustalenia treści zapisu, tak uwzględniające żądanie, jak również oddalające je, nie ulegają zaskarżeniu;
że przeto decyzja sądu apelacyjnego, jako wydana wbrew przepisom prawa, ulega uchyleniu i całe postępowanie w tym sądzie, jak również w sądzie najwyższym, należy umorzyć;
Z tych zasad sąd najwyższy na podstawie art. 13701 u. p. c. decyzję sądu apelacyjnego w Warszawie z 25 stycznia 1928 uchyla i całe postępowanie tego sądu, jak również postępowanie w sądzie najwyższym w sprawie niniejszej umarza.
Źródło: OSP 1929 poz. 502