id: 20015

[Ż]adna umowa nie może sięgać tak daleko, aby w jej wyniku strona pozbawiona była praw, zastrzeżonych jej ustanowionym w państwie porządkiem publicznym (art 6 k.c.p.), a do takich praw należy prawo skargi sądowej, zmierzającej do zrealizowania w całej rozciągłości prawa podmiotowego.

Orzeczenie Sądu Najwyższego

z dnia 21 lutego 1929 r.

C I 2382/28

Zważywszy:

że w sprawie z powództwa firmy „L.M.” w W. przeciw firmie „M.B. i S-ka” w F. w Bawarji sąd apelacyjny, uwzględniając ekscepcję, zgłoszoną przez stronę pozwaną, umorzył postępowanie, wszczęte w sądzie okręgowym w Warszawie, z uwagi, że w myśl umowy, z której wynikł spór, strony wykluczyły sąd państwowy, poddając się orzecznictwu sądu polubownego w Niemczech, że w skardze kasacyjnej powódka, zarzucając obrazę przepisów proceduralnych oraz art. 6 i 13 k.c.p., utrzymuje, że warunek umowy poddania sporu sądowi zagranicznemu nie odnosi skutków prawnych, jako sprzeczny z porządkiem publicznym,

że żadna umowa nie może sięgać tak daleko, aby w jej wyniku strona pozbawiona była praw, zastrzeżonych jej ustanowionym w państwie porządkiem publicznym (art. 6 k.c.p.), a do takich praw należy prawo skargi sądowej, zmierzającej do zrealizowania w całej rozciągłości prawa podmiotowego,

że powódka żądała zasądzenia przypadającej jej należności, zaznaczając, iż zamierza ją egzekwować w Polsce, pozwana zaś, powołując się na umowę, zaprzeczyła stronie powodowej obrony sądowej w Polsce, twierdząc, iż spór należało wszcząć w Niemczech,

że w tych warunkach należało mieć na względzie, iż wyrok sądu w Niemczech nie jest tytułem egzekucyjnym w Polsce, gdyż w tej materji konwencja z państwem niemieckiem zawarta nie była (art. 1273 u.p.c.), wobec czego zwrócenie się do sądu w Niemczech dla powódki nie odniosłoby zamierzonego celu, czyli w ten sposób zastosowanie spornego warunku umowy, w danym przypadku prowadziłoby do pozbawienia powódki możności dochodzenia wierzytelności w zakresie, ustawą dozwolonym,

że, jak słusznie zarzuca skarżąca, sąd apelacyjny pominął powyższą okoliczność, jak również pominął podane przez skarżącą podstawy właściwości sądu w Warszawie, oparł się natomiast na treści art. 1367 i 1368 u.p.c., które w spornem zagadnieniu decydującego znaczenia nie mają,

że przeto zaskarżona decyzja, jako nieodpowiadająca wymaganiom art. 711 u.p.c., ulega uchyleniu,

z tych zasad Sąd Najwyższy decyzję sądu apelacyjnego w Warszawie z powodu obrazy art. 711 u.p.c. uchyla i sprawę temuż sądowi do ponownego rozpoznania w innym składzie sędziów przekazuje.

Źródło: OSP 1929 poz. 541