id: 20039

[J]eżeli strony w wyznaczonym do ogłoszenia wyroku Sądu Polubownego terminie nie stawiły się, lub gdy wyrok nie był stronom ogłoszony, wyrok poczytuje się za ogłoszony w ostatnim dniu terminu, wyznaczonego do wydania wyroku (…).

Orzeczenie Sądu Najwyższego

 z dnia 6 października 1933 r.

C I 1157/33

Skład orzekający:

SSN W. Miszewski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN A. Stanisławski

SSN W. Święcicki

Sąd Najwyższy rozpoznawał skargę kasacyjną adwokata Jana A., pełnomocnika Simsi vel Samsona R., na decyzję Sądu Okręgowego w Sosnowcu z 2 stycznia 1933 w sprawie z Chawą H. o ustalenie zapisu na Sąd Polubowny.

Po wysłuchaniu sprawozdania sędziego i głosów rzeczników stron,

zważywszy:

że 25 sierpnia 1932 Simsia vel Samson R. wniósł do Sądu Grodzkiego podanie, w którem żądał unieważnienia wyroku Sądu Polubownego, wydanego 24 stycznia 1932 w sporze z Chawą H., przytaczając, że o terminie rozpoznania sprawy nie był zawiadomiony oraz że wyrok nie był mu ogłoszony; jednocześnie w temże podaniu skarżący Simsia vel Samson R., zgłosił wniosek o przywrócenie mu terminu do zaskarżenia wyroku Sądu Polubownego;

że Sąd Grodzki decyzją z 14 października 1932 r. odmówił przywrócenia Simsi vel Samsonowi R. terminu do zaskarżenia wyroku Sądu Polubownego, a Sąd Okręgowy decyzją z 2 stycznia 1932 utrzymał w mocy decyzję Sądu Grodzkiego z założenia, że w myśl art. 1392 w związku z art. 1372 u. p. c., jeżeli strony w wyznaczonym do ogłoszenia wyroku Sądu Polubownego terminie nie stawiły się, lub gdy wyrok nie był stronom ogłoszony, wyrok poczytuje się za ogłoszony w ostatnim dniu terminu, wyznaczonego do wydania wyroku, oraz że skoro treść zapisu na Sąd Polubowny określona została 13 listopada 1931, skarga zaś o unieważnienie wyroku wniesiona została 25 sierpnia 1932, przyczem skarżący tej zwłoki nie usprawiedliwił, słusznie oddalony został przez Sąd Grodzki wniosek o przywrócenie terminu; 

że w skardze kasacyjnej Simsia vel Samson R. wnosi o uchylenie decyzji Sądu Okręgowego z powodu naruszenia art. 123, 142, 835 i 1392 u. p. c.;

że jak słusznie podnosi skarga kasacyjna, odmowa przywrócenia terminu do zaskarżenia wyroku Sądu Polubownego nie została przez Sąd Okręgowy należycie uzasadniona, albowiem Sąd Okręgowy, stwierdzając, iż skarżący nie usprawiedliwił zwłoki, nie zajął się rozważeniem powołanej przez niego okoliczności, iż postępowanie przed Sądem Polubownym odbyło się bez udziału skarżącego, który nie był zawiadomiony o terminie rozpoznania sprawy i ogłoszenia wyroku; w tych warunkach powołanie się Sądu Okręgowego na art. 1392 u. p. c. nie jest na miejscu, gdyż przepis ten uznaje wyrok za ogłoszony w ostatnim dniu okresu czasu, w którym wyrok w myśl art. 1372 u. p. c. miał być wydany, jeżeli strony nie stawiły się w terminie, wyznaczonym do ogłoszenia wyroku, czyli w terminie, podanym do wiadomości stron; w danym przypadku, jak twierdził skarżący nie był on powiadomiony o tym terminie, a zatem nie mógł wogóle wiedzieć, czy Sąd Polubowny wydał wyrok, zastosowanie przeto do niego art. 1392 u. p. c. nie byłoby usprawiedliwione, gdyby okoliczność została stwierdzona, przewidziany zaś w art. 837 u. p. c. termin do zgłoszenia wniosku o przywrócenie terminu z art. 1398 u. p. c. rozpocząłby swój bieg od daty, kiedy skarżący powziął wiadomość o wydanym wyroku (por. orz. S. N. 175 – 1923);

że wobec tego decyzja Sądu Okręgowego, jako nie odpowiadająca wymaganiom art. 129 i 142 u. p. c., ulega uchyleniu;

z tych zasad Sąd Najwyższy zaskarżoną decyzję Sądu Okręgowego w S. z powodu obrazy art. 129 i 142 u. p. c. uchyla i sprawę temuż Sądowi do ponownego rozpoznania w innym składzie sędziów przekazuje.

Źródło: OSN(C) 1934, z. 4, poz. 271